My dagboek.... my lewe...: My Vrydag Storie

Goeie more uit 'n heerlike warm Johannesburg.

Ek hoop dit was 'n heerlike week vir julle. My week - wel, buiten dat ek Maandag 0ggend skaars kon opgekom het, was dit 'n heerlike week. Wag, kry gou daai koffietjies, sit terug, dan vertel ek...

Maandag oggend kon ek net nie opkom nie. Glo my, ek kon nog gedoen het met baaaaiiie slaap. Die naweek het my behoorlik gedaan gelos. Vandag het ek arbitrasies. Maar dit gaan mos maar soos met enige ander dag.... van die werkgewers daag nie op nie, of net die werkgewer daag op... Die storie van die lewe as 'n arbiter! Gelukkig vlieg die dag verby, maar dis verskriklik warm buite. Moet sê, ek is bly ek is in die kantoor vandag. Vanaand maak Christo sommer vir ons van gister aand se kos warm. Lekker. Net rustig voor die tv, en teen 10 uur onder die appelboom...

Dinsdag 'n klomp konsuliasies. Gelukkig verloop vandag bietjie beter. Doen ook 'n klomp admin, en die dag vlieg verby. Gedog ons kry vandag bietjie verligting, maar die reën het ander planne. Dis vrek warm vandag. Vanaand maak Christo vir ons gnocci. (spreek dit uit nokkie...) Mapstieks, het nie geweet dit kan so lekker wees nie. Eet natuurlik weer 2 borde! Rustig voor die tv, en vroeg-vroeg in droomland.

Woensdag vroeg op, want ek het my eerste vergadering teen kwart oor 8. En dis in Randburg! Net na 7 op, maak klaar, en ek's uit. Oppad bel Blackie my om te vra of ek hom nie in Wadeville sal kry nie. My afspraak na-gekom, terug kantoor toe, en toe Wadeville toe. Mensig, daar's 'n ongeluk by die Geldenhuis wisselaar, en dit gaan maar stadig. Kry Mister Malubane, en toe's ons terug. Nou moet ek Wesrand toe. Eers gou stad toe om by die sheriff 'n draai te gaan maak, toe Roodepoort toe. 'n Klomp werkgewers gesien, en net voor 3 bel Blackie om te hoor of ons weer Wadeville toe kan gaan. Kry hom by die kantoor, en toe's ons gou deur. Terug by die huis net na 4. Alta land vanmiddag, en Christo het haar op Jan Smuts gaan haal. Goed om haar te sien. Soos julle almal mos weet, vlieg sy Vrydag Australië toe - VIR ALTYD!! Mensig, ons gaan haar mis, maar gelukkig kan ons gaan kuier. 5 uur gaan ons Nescafè toe, want ons ontmoet van haar vriende daar vir drinks. Ja, dis nou alles so 'vir ou-laas'... Daarna gaan ons drie Sandton toe en gaan eet by Cape Town fish market. Mensig, soos altyd is die calamari en vis (dorado) heerlik! Daarna 'n 'night cap' op Mandela Squere gaan drink. Terug by die huis, en ons kuier bietjie voordat ek bed se kant toe staan. Christo en Alta kuier nog bietjie, en natuurlik word die tiquila ook uit gehaal... Weet nie hoe laat hulle gaan slaap het nie...

Donderdag vroeg op. Christo en Alta is net na kwart oor 7 uit, en ek's eers na 9 weg. (moet sê, ek't eers 'n draai by die kantoor ook gemaak) 'n Paar werkgewers wat ek moet sien, en die dag vlieg verby. Dis weer so warm buite. Sien my verste werkgewer in Krugersdorp, en teen half 4 is ek terug by die kantoor. Al my admin gedoen, en teen half 5 is ek by die huis. Vanaand eet ons heerlike groente-pastei, rys en frikkadelle! Wow, dis heerlik! Julle sal nie glo nie, maar terwyl ek nou skryf, dreun die weer buite, en dit kllink wonderlik! Dalk kry ons lekker reën vanaand... Alta, die hemel huil saam met ons omdat jy weg gaan...

Wel, ek het vir more verlof ingesit sodat ons nog kan saam kuier. My swaer Ig is ook Donderdag geopereer.... dieselfde as wat ek gehad het. Ig, ons hoop op 'n vinnige herstel, en glo nou sal al die probleme weg wees. Sterkte, en word gou gesond.

My wens vir die naweek:-

(Jare gelede het my beste vriend Schalk Pretorius (rest his soul) hierdie vir my gegee, en vandag wil ek dit weer vir Alta gee... Ek weet nie wie is die skrywer nie, maar ook aan hom of haar; baie dankie!)

'At an airport I overheard a father and daughter in their last moments together. They had announced her plane’s departure and standing near the door. She said, “Daddy, our life together has been more than enough. Your love is all I ever needed. I wish you enough, too, Daddy.” They kissed good-bye and she left. He walked over toward the window where I was seated. Standing there I could see he wanted and needed to cry. I tried not to intrude on his privacy, but he welcomed me in by asking, “Did you ever say good-bye to someone knowing it would be forever?” “Yes, I have,” I replied. Saying that brought back memories I had of expressing my love and appreciation for all my Dad had done for me. Recognizing that his days were limited, I took the time to tell him face to face how much he meant to me. So I knew what this man was experiencing. “Forgive me for asking, but why is this a forever good-bye?” I asked. “I am old and she lives much too far away, I have challenges ahead and the reality is, her next trip back will be for my funeral,” he said. “When you were saying good-bye I heard you say, ‘I wish you enough.’ May I ask what that means?” He began to smile. “That’s a wish that has been handed down from other generations. My parents used to say it to everyone.” He paused for a moment and looking up as if trying to remember it in detail, he smiled even more. “When we said ‘I wish you enough,’ we were wanting the other person to have a life filled with enough good things to sustain them,” he continued and then turning toward me he shared the following as if he were reciting it from memory. I wish you enough sun to keep your attitude bright. I wish you enough rain to appreciate the sun more. I wish you enough happiness to keep your spirit alive. I wish you enough pain so that the smallest joys in life appear much bigger. I wish you enough gain to satisfy your wanting. I wish you enough loss to appreciate all that you possess. I wish you enough “Hello’s” to get you through the final “Good-bye.” He then began to sob and walked away. My friends and loved ones, I wish you ENOUGH!!!

Geniet die naweek, en tot ons weer gesels; no worries mate, en take care.

Coen xxxx